بیدل بیدگلی

سوگ سروده یازدهمین سال درگذشت شاعر گرانقدر استاد محمد عظیمی بیدگلی اَختری در سپهر معانی ماند ، ناگه ز پرتو فشانیمهر عرفان و ایمان ، عظیمی در سپهر ادب جاودانیاو که آیینه دار سخن بود بود سرمایه نکته دانیهر زمان دست اندیشه اش داشت کلک سحر آفرین معانینغمه در نغمه اشعار نابش داشت اندیشه ی خسروانیبود ابیات ناب غزلهاش آتش عشق را ترجمانیطبع توفانی و آن لطافت شاهدش دلبری آسمانیسروها در قصیده برافراشت که بهارش نگردد خزانی نظم او نقش گل های قالی شعر او طرح ارژنگ مانیبود در خط شعر کهن سخت هم بدان شیوه در نغمه خوانی مقتدایش به بزم خراسان شد منوچهری دامغانی راه اغراق را کی سپارم خوانمش گر صباحی ثانی آه و صد آه دیگر نخواند با غزل نغمه ی آسمانیروزگارا به خسران دچاری تا که تو قدر گوهر ندانیدر میان اساتید امروز دیگر از او نیابی نشانیرفت از پیش یاران سبکبالبیگمان خسته از زندگانی "بیدل" غم زده سرد و خاموش چهره از خون دل ارغوانی مدّتی می‌شود کز فراقش شِکوه دارد ز بی همزبانیمی‌سراید به آوای محزون وصف گنجینه‌ای شایگانی زین مصیبت نداند چه گوید خامه هم مانده از ناتوانیخواهد از درگه حق که مولا در بهشتش کند میزبانی# -- سروده -- علیرضا پهلوانی بیدگلی(بیدل مهرآیین)۲۴ تیرماه ۱۳۹۱ + نوشته شده در سه شنبه بیستم تیر ۱۴۰۲ ساعت 14:2 توسط علیرضا پهلوانی  |  بخوانید, ...ادامه مطلب